Wiersz na maj:
„Dobra wróżka”
W. Chotomska
Jeszcze śpi cały dom, tata śpi, dzieci śpią.
Jeszcze sen nie chce wyjść z ciepłej kołdry,
a tu już pachnie chleb, a tu już mleko jest,
dobra wróżka powiedziała nam: – Dzień dobry!
Mamo, mamo, dobra wróżko,
coś powiemy ci na uszko:
– Wróżysz nam dobre dni,
umiesz w śmiech zmienić łzy,
ciepłe sny niesiesz nam do poduszki,
w oczach masz słońca blask i od burz chronisz nas.
Nawet w bajkach nikt nie znajdzie lepszej wróżki!
Wiersz na kwiecień:
„Wielkanoc”
J. Koczanowska
W wielkanocnym koszyku,
przystrojonym pięknie,
kłóciły się pisanki
o najlepsze miejsce.
Każda chciała spoczywać
tuż obok rzeżuchy,
zielonej i puszystej
jak miękkie poduchy.
Wtem do akcji wkroczył
cukrowy baranek,
zjadł zieloną rzeżuchę,
przerwał spór pisanek.
Wiersz na marzec:
„Marcowa pogoda”
B. Forma
Ja jestem marzec, ja wam pokażę,
jak dobrze mieszać pogodę w garze.
Zanim na dobre wiosna przybędzie,
ja ślady zimy zostawię wszędzie.
Zmarzną wam nosy i zmarzną uszy,
i jeszcze trochę śnieżek poprószy.
I chociaż słońce mocniej przygrzeje,
to jeszcze chłodnym wiatrem powieje.
Wiersz na luty:
„Lodowy pociąg”
D. Gellner
Na stację Mrozy, rankiem zimowym,
zajechał nagle pociąg lodowy.
Wokół komina miał szalik w paski
i dym w błyszczące lodowe gwiazdki.
A wiózł ten pociąg łyżwy i sanie,
Dla pani Zimy na powitanie.
Sam to widziałem na stacji Mrozy,
Rankiem srebrzystym, rankiem zimowym.
Wiersz na styczeń:
„Kwiaty dla Dziadka”
Wanda Chotomska
Kto ci opowie o dawnych latach?
Tych lat naoczny świadek.
Jak kraj nasz rośnie,
jak ludzie rosną,
opowie Ci – Twój dziadek.
Otworzy serce,
kieszeń otworzy
podsunie czekoladę.
Z Twoich sukcesów
zawsze się cieszy.
Kto? No, wiadomo – dziadek!
A jak coś spsocisz,
jak coś naknocisz,
jak trzeba spytać o radę –
to kto za uszy
wyciągnie z biedy?
Wiadomo, zawsze – dziadek!
Więc, wnuki proszą,
żeby w kwiaciarniach
kwiatków nie chować pod ladę.
Dziadek ma święto!
Kwiaty dla dziadka!
Wiwat, niech żyje dziadek!
Wiersz na grudzień:
„ Wigilia”
J. Koczanowska
Już choinka pięknie przystrojona
i na sianku opłatek spoczywa,
mama głośno do stołu zaprasza,
bo już pierwsza gwiazdka zaświeciła.
Wszyscy sobie życzenia składają,
najpiękniejsze, świąteczne i szczere,
babcia nawet łezkę uroniła,
bo jest miłość, radość i wzruszenie.
A gdy znikną ze stołu pierogi,
kluski z makiem i zupa grzybowa,
wtedy czas rozpakować prezenty
i radośnie, wspólnie kolędować.
Wiersz na listopad:
„Katechizm polskiego dziecka”
Władysław Bełza
— Kto ty jesteś?
— Polak mały.
— Jaki znak twój?
— Orzeł biały.
— Gdzie ty mieszkasz?
— Między swemi.
— W jakim kraju?
— W polskiej ziemi.
— Czym ta ziemia?
— Mą Ojczyzną.
— Czym zdobyta?
— Krwią i blizną.
— Czy ją kochasz?
— Kocham szczerze.
— A w co wierzysz?
— W Polskę wierzę.
— Coś ty dla niej?
— Wdzięczne dziecię.
— Coś jej winien?
— Oddać życie.
Wiersz na październik:
„Jesienią”
M. Konopnicka
Jesienią, jesienią sady się rumienią,
czerwone jabłuszka pomiędzy zielenią.
Czerwone jabłuszka, złociste gruszeczki,
świecą się jak gwiazdy pomiędzy listeczki.
Pójdę ja się, pójdę pokłonić jabłoni,
może mi jabłuszko w czapeczkę uroni.
Pójdę ja do gruszy, nastawię fartuszka,
może w niego spadnie jakaś śliczna gruszka.
Jesienią, jesienią sady się rumienią,
czerwone jabłuszka pomiędzy zielenią.
Wiersz na wrzesień:
„Przejście przez ulicę”
J. Koczanowska
W dużym mieście wielki ruch,
samochodów wiele,
W dużym mieście wielki ruch,
jeśli chcesz bezpiecznym być,
musisz o tym wiedzieć:
przez ulicę można przejść
tylko w takim miejscu,
gdzie mrugają światła dwa,
pasy są na przejściu.
To czerwone woła: STOP,
stój i czekaj grzecznie,
a zielone prosi – idź,
możesz przejść bezpiecznie.
Zapamiętaj jeszcze to:
gdy po mieście chodzisz,
musisz pod opieką być
dorosłej osoby!
