Wiersz na kwiecień:
„Kwiecień- plecień”
Ach ten kwiecień,
psotny kwiecień,
różne figle
płata w świecie.
Raz przygrzeje
mocno słońce,
że jak w lecie
jest gorąco.
Innym razem
śniegiem prószy,
że aż wszystkim
marzną uszy.
Wiersz na luty:
„Abecadło”
J. Tuwim
Abecadło z pieca spadło,
O ziemię się hukło,
Rozsypało się po kątach,
Strasznie się potłukło:
I – zgubiło kropeczkę,
H – złamało kładeczkę,
B – zbiło sobie brzuszki,
A – zwichnęło nóżki,
O – jak balon pękło,
aż się P przelękło,
T – daszek zgubiło,
L – do U wskoczyło,
S – się wyprostowało,
R – prawą nogę złamało,
W – stanęło do góry dnem i udaje, że jest M.
Wiersz na styczeń:
„Babciu miła, Dziadku drogi”
Babciu miła, Dziadku drogi
przychodzimy w wasze progi
i z okazji tego święta
mamy buzie uśmiechnięte.
Więc uśmiechy dziś dajemy
Babcię, Dziadka całujemy.
I wy – przy tak wielkim święcie
bądźcie także uśmiechnięci.
Wiersz na grudzień:
„Wyjątkowy gość”
Zimno ciemno tylko gwiazda gdzieś na niebie lśni
Czy otworzy ktoś Dzieciątku swego domu drzwi
Przyjdź tu Jezu zostań ze mną
U mnie miejsca dość
W moim sercu niech zamieszka
wyjątkowy gość.
Czy to Dziecię malusieńkie
Co ma wielką moc,
znajdzie miejsce i schronienie
w wigilijną noc.
Wiersz na listopad:
„Polska”
E. H. Krystek-Jones
Mam na swoim biurku globus kolorowy.
Opowie o krajach, chociaż nie zna mowy.
Poszukaj w Europie krainy znaczonej
barwami koloru: żółtej i zielonej.
Ciągnie się od Karpat – to skaliste góry,
aż do morza Bałtyk. Popatrz więc do góry.
Znajdziesz ją pomiędzy Bugiem oraz Odrą.
To są piękne rzeki. Mają wodę modrą.
A najdłuższa rzeka, która z gór wypływa
i do morza wpada – Wisła się nazywa.
Stolica – Warszawa. Każdy jest z niej dumny.
Przeniósł ją z Krakowa król Zygmunt z „Kolumny”.
Piękne góry Tatry wszystkich zapraszają.
Bajecznie niezwykłą panoramę mają.
Bielusieńkie plaże Bałtyk oferuje,
nadmorskie wycieczki zawsze proponuje.
Cudowne Mazury kuszą swą urodą
i Kraina Jezior z przeźroczystą wodą.
W swym rodzinnym kraju papież często gościł.
To jest nasza POLSKA! Nie mam wątpliwości.
Wiersz na październik:
„Jesienny pociąg”
D. Gellner
Stoi pociąg na peronie-
żółte liście ma w wagonie
i kasztany, i żołędzie-
dokąd z nimi jechać będzie?
Rusza pociąg
sapiąc głośno.
Już w przedziałach
grzyby rosną,
a na półce,
wśród bagaży,
leży sobie bukiet z jarzyn.
Pędzi pociąg
lasem, polem
pod ogromnym parasolem.
Zamiast kół kalosze ma,
za oknami deszcz mu gra.
O, zatrzymał się na chwilę!
Ktoś w wagonie drzwi uchylił
potoczył w naszą stronę
jabłko duże i czerwone.
Wiersz na wrzesień:
„Rewia mody”
A. Widzowska
Jesień dodaje wszystkim urody,
Maluje liście, owoce, drzewa,
Zaprasza wszystkich na rewię mody,
A ptasi chórek już o tym śpiewa!
Stroszą igiełki jodły i świerki,
Jarzębinowe chcą mieć korale.
A ja z borówek zrobię perełki-
Mówi lisica z ogonem –szalem.
Liście wkładają żółte sukienki
Z domieszką brązu, złota, czerwieni,
Zza drzewa widać kropki sarenki,
W parkach leszczyny tańczą na ziemi.
Każdy chce jesień ubarwić modnie:
Kasztany maja kolczaste spodnie,
Żołędzie noszą berty z czubkiem,
Dzięcioł czerwienią ozdabia główkę,
Stroją się dynie i polne myszki,
Prawdziwki, kurki, pachnące szyszki,
Aż na pokazie zrobił się korek…
A kto zwyciężył?
Pan muchomorek.
